De kijkoperatie

Eindelijk was het zover, vandaag hebben ze via een kijkoperatie in mijn knie gekeken. Als voorbereiding thuis mijn knie helemaal kaal geschoren. Ik schrok wel van de kleur, de haartjes verdoezelde de kleur, maar de knie was/is gewoon paars. - Volgens mij niet normaal. Maar wie ben ik. - Om 13.30 uur stond de operatie gepland. Weer vertrokken naar het mooie plaatsje Rozendaal we waren mooi op tijd. Na even gewacht te hebben werd ik door een verpleegkundige opgehaald. Ik werd naar een ruimte gebracht met allemaal lockers. Daar moest ik met omkleden in operatiekleding. Daarna werd ik naar de pre operatieruimte gebracht. Hier werd ik voorbereidt op de operatie. Aangesloten aan een monitor voor hartslag en bloeddruk. Daarna kwam de anesthesist langs voor de ruggeprik. Voor dat ik naar de operatiekamer gebracht werd kwam de arts nog even langs. Tijdens een kort praatje wierp ze een blik op mijn knie. Ze vond dat deze wel erg paars was. Volgens haar lijkt het wel heel erg veel op Posttraumatische Dystrofie. - Nooit van gehoord!!! - We zullen het zo weten zei ze. Even later werd ik de operatiekamer ingereden en moest ik overstappen op de operatietafel. Door middel van een tourniquet werd er voor gezorgd dat er geen bloed meer naar mijn knie kon stromen. Wat een pijnlijk gebeuren! Volgens de operatie assistentes kon dat niet pijnlijk zijn, want door de ruggeprik kon ik niets meer voelen. - Ze zullen het wel het "beste weten". Maar ik voelde het wel degelijk!! - Zodra alles in gereedheid was gebracht kwam de arts binnen. Ze maakte een tweetal sneetjes in mijn knie. - Dat voel ik dus ook. - Gelukkig heb ik enige afleiding ik kon de operatie namelijk volgen op een tv scherm. Tijdens de operatie werd alles door de arts uitgelegd. Haar conclusie was aan het eind van de operatie een knie volgens het boekje. Ze heeft niets gevonden wat de klachten zou kunnen verklaren. De wondjes zijn dichtgeplakt met hechtpleisters. Daarna werd ik naar de recoverroom gerden. Na een half uur hier gelegen te hebben werd ik naar de zaal gebracht. Hier moest ik, comfortabel, liggen wachten tot ik geplast had en dan naar huis. Het duurde, in mijn ogen tenminste, wel lang voordat ik kon plassen. In de tussentijd kwam de arts nog even langs. Haar advies was neem contact op met je huisarts voor een verwijzing naar een arts die verstand heeft van Posttraumatische Dystrofie. Om 18.30 uur had ik eindelijk geplast en mocht ik naar huis. Jammer genoeg heeft de operatie niet gebracht wat ik had gehoopt. Aan de ene kant ben ik wel blij dat mijn knie helemaal in orde is, maar aan de andere kant ben ik nu 4 maanden later nog geen steek wijzer. Op naar de volgende specialist....