MRI boven rug

Vanmorgen om 11.30 uur had ik afspraak in het Meander Ziekenhuis, locatie de Lichtenberg, in Amersfoort voor het maken van een MRI van de boven rug. Ruim op tijd aanwezig dat is het "voordeel" van het openbaar vervoer. Of je bent te laat of je bent veel te vroeg aanwezig. Aangekomen in het ziekenhuis heb ik me gemeld, waarbij me meegedeeld werd dat ze 1 uur uitgelopen waren. Yippie dus 11.30 werd 12.30 uur. Tijdens het wachten maar het formulier ingevuld waarop je moest vermelden of je metaal in je lichaam heb of een pacemaker. Alles kon ik negatief invullen. Uiteindelijk om 12.30 uur naar binnen geroepen. Ik moest op de tafel plaatsnemen en er werd een infuusnaald ingebracht. Via deze infuusnaald konden ze tijdens het onderzoek vloeistof toedienen. Daarna kreeg ik een hoofdtelefoon op en werd er een kap over mijn hoofd geplaatst zodat ik mijn hoofd niet kon bewegen. Een half uur later, en een heleboel kabaal minder, was het onderzoek afgelopen. De uitslag krijg ik vrijdag 8 januari 2010 van de neuroloog.

Revalidatie/fysiotherapie

Vandaag voor het laatst voor de therapie geweest. Gedurende het afgelopen maanden, vanaf januari, heb ik drie keer, op verwijzing van de professor, in de week therapie gehad. Tijdens deze sessies heb ik volgens mij het hele scala van therapie varianten doorlopen. Van lijmfe massage tot oefeningen achter de Wii. Zelfs de hometrainer en cross walker werden me niet onthouden. Eigenlijk te veel om op te noemen. Met als resultaat ...... ?? Geen!! Het leverde uiteindelijk niets op. In plaats van dat de spieratrofie - is het dunner en minder krachtig worden van de spieren - een halt werd toe geroepen en dat de pijn en zwelling minder werden, verergerde het alleen maar. Dus wel geprobeerd maar nu gestopt. Oefenen kan ik thuis ook wel.

Urologie

Sinds het begin van de zomer heb ik problemen met plassen. In eerste instantie heb ik mijn huisarts hiervoor bezocht. Ik dacht zelf namelijk dat ik last van mijn prostaat had. Volgens mijn huisarts was ik daar nog te jong voor. Dus om dit uit te sluiten en om te kijken of er niet iets anders aan de hand was werd er een urine- en bloedonderzoek gedaan. Dit urine- en bloedonderzoek gaven geen duidelijkheid wat er nu wel aan de hand was. Daarvoor werd ik doorverwezen naar de Uroloog in het St Jansdal Ziekenhuis te Harderwijk. Dus vandaag voor het eerst op bezoek geweest bij de Uroloog. Met de trein uit Nijkerk vertrokken richting Harderwijk. De afspraak stond om 13.15 uur. Na een uitgebreidt intake gesprek waarbij ik de arts onder andere vertelde dat ik posttraumatische dystrofie aan mijn rechterknie heb. Zijn onderzoeksplan bestond uit en lijst die ik in moet vullen en een blaasontledigingtest. De lijst kreeg ik van zijn assistente mee mee naar huis om die thuis in te vullen. Op deze lijst moet ik noteren hoe veel en hoe vaak ik wat dronk gedurende de dag. Ook moet ik noteren hoe vaak en hoe veel ik moest plassen op die dag. Daarnaast gaf hij me medicijnen (Vesicare 10mg en Tamsulosine 0,4mg) mee die ik moest proberen. Woensdag 27 januari 2010 moet ik dan terugkomen. Tijdens deze afspraak vindt de blaasontledigingstest plaats en moet ik de lijst in leveren. De trein terug naar Nijkerk gepakt rond 14.45 uur was ik weer op kantoor.

Controle (VUmC 5)

Vanochtend vroeg weer op bezoek geweest bij de professor in VUmC in Amsterdam. De afspraak was gemaakt voor 8.10 uur. Op tijd van huis vertrokken met het oog op files. Ruim op tijd aanwezig. Het voordeel hiervan is dat mijn dossier als eerste in het bakje komt te liggen. Dus om 8.00 uur zaten we bij hem in de behandelkamer. Nadat de professor verteld te hebben hoe het ging, niet dus, heeft hij mijn been bekeken. Ik moet gewoon door gaan met de medicijnen, de DSMO-zalf en de fysio. Over 3 maanden moet ik weer terugkomen. Een nieuwe afspraak gemaakt voor 11 maart, in het nieuwe jaar.

De neuroloog (locatie Elisabeth)

Vanochtend had ik een afspraak met de neurloog in het Meander Ziekenhuis, locatie Elisabeth, in Amersfoort. - E.e.a. was in gang gezet door de arts (bloedzuigertherapie) uit Zaandam. Zij wilde uitsluiten dat de klachten niet veroorzaakt werd door een problemen in de rug. Via de huisarts een verwijzing gekregen voor de neuroloog. - De afspraak stond ingepland voor 11.15 uur. Met de trein vanuit Nijkerk vertrokken naar Amersfoort. Op het station in Amersfoort de stadsbus richting locatie het Elisabeth genomen. Na een uitgebreid lichamelijk onderzoek is er afgesproken dat er een MRI moet worden gemaakt. Deze zal gebeuren in december op locatie de Lichtenberg. Weer met de stadsbus richting het station vertrokken en daar de trein naar Nijkerk genomen.

Wisseling van de wacht (VUmC 4)

Het is weer donderdag. Vanochtend in alle vroegte vertrokken richting Amsterdam. Om 8.50 uur werd ik daar verwacht. We werden opgehaald door een jonge arts. Hij vertelde dat de professor met vakantie is en dat hij samen met de professor de pijnpoli afspraken doet. Op zijn vraag hoe het ging, was mijn antwoord dat er helaas niets verandert is. Bij het onderzoek van mijn rechterbeen viel het hem op dat dit been zeker 2 graden kouder was als mijn linkerbeen. Voorlopig niets wijzigen en doorgaan op de oude voet. De volgende is weer bij de professor over twee maanden wordt ik weer verwacht. Bij de assistente een afspraak gemaakt voor donderdag 3 december.  Na een voorspoedige terug reis weer op kantoor door Kirsty afgeleverd.

Eentje minder... (VUmC 3)

Zojuist weer in Amsterdam voor controle geweest. Het was weer een vroegertje. Om 6.00 uur ging de wekker. De afspraak stond om 9.00 uur, maar om de files voor te zijn, zijn we om 6.30 uur vertrokken. Aangekomen in Amsterdam was ik om 8.45 uur al aan de beurt. De arts vroeg hoe het ging. Niet dus! De knie blijft dik, paars en erg pijnlijk. Ook is mijn rechterbeen kouder als mijn linkerbeen. Daarnaast heb ik last van bijwerkingen van de Ketensin. Ik heb hier erger hoofdpijn van.  Omdat het binnenkort toch zomer wordt mag ik er mee stoppen. Dat is er tenminste eentje minder. Verder door blijven gaan met het slikken, smeren en de fysiotherapie. Over twee maanden wordt ik weer terug verwacht. Na vijf minuten binnen geweest te zijn stonden we weer buiten. Bij de assistente een vervolgafspraak gemaakt voor 27 augustus. Kirsty zetten mij tijdens het 10 uur nieuws af op de parkeerplaats bij kantoor. Over tot de orde van de dag en aan het werk gegaan.

Op herhaling (VUmC 2)

Vandaag voor de tweede keer richting Amsterdam vertrokken. De afspraak stond om 10.20 uur. Dat doen we ook nooit meer. Je bent dik 2 uur aan het rijden, nou ja rijden.... kruipen bedoel ik, voor je er überhaupt bent. Dit wordt wel weer goed gemaakt door de snelheid van handelen door de artsen. Nadat ik me gemeld had bij de assistente, mocht ik mijn status in het bakje leggen. Ik zat nog maar koud of de professor riep me al binnen. Hij wilde meteen mijn knie zien en vroeg ondertussen hoe het er mee ging. De knie blijft erg pijnlijk, 24 uur per dag. Ik kan eigenlijk niet hebben dat er iets op komt, zoals kleding of 's nachts het dekbed. Daarnaast is de knie nog steeds dik en paars. Voorlopig moet ik door blijven gaan met het slikken van de medicijnen.  Over 2 maanden mag ik weer terugkomen. Bij de assistente een vervolgafspraak gemaakt voor 18 juni. Rond 12.30 uur zette Kirsty me weer op kantoor af. Lekker nog even wat doen.

Het wattenstaafje (VUmC 1)

Heerlijk!! De wekker liep vanochtend om 5.30 uur af. Ik werd om 8.10 uur verwacht op de pijnpoli in het VUmC in Amsterdam. Rond dat tijdstip is het altijd een probleem om in Amsterdam te komen. We vertrokken rond 6.00 uur. Kirsty reed dus ik kon nog even na dutten in de auto. Wat een drukte zo vroeg al op de weg. De heenrit ging voorspoedig om 7.20 uur waren we al in het ziekenhuis. Nou, ja beter te vroeg als te laat. Ik moest wachten tot 8.00 uur voor ik me pas kon inschrijven. Daarna gemeld bij de receptie van de pijnpoli. Ik werd opgehaald door een oudere arts. Aangezien het een academisch ziekenhuis is wordt ik door meerdere artsen onderzocht. In eerste instantie door de professor later door een tweetal artsen in opleiding. Het onderzoek doen ze o.a. door met een wattenstaafje over mijn knie heen te strijken. Na de onderzoeken luidt de eensluidende conclusie Posttraumatische Dystrofie (CRPS type-1). Wat is hieraan te doen? Drie keer in de week fysiotherapie en het slikken van een waslijst aan medicijen nl.: Ketensin 2 maal daags, Fluimucil (Acetylcysteïne) 3 maal daags, Diclofenac Natrium 3 maal daags, Zaldiar 2 maal daags en Nexium 1 maal daags. Daarnaast moest 3 keer per dag mijn knie insmeren met DSMO creme (Dimethylsulfoxide Vaselinecreme). Over twee maanden moet ik weer terugkomen. Bij de afsprakenpoli een afspraak gemaakt voor 16 april.

Traumachirurg Meander Ziekenhuis Amersfoort

Op naar het Meander Ziekenhuis in Amersfoort, locatie Elisabeth. Bij me heb ik de verwijsbrief van de huisarts, het operatieverslag, inclusief operatiebeelden van Kliniek Klein Rosendael. De afspraak heb ik om 9.30 uur. Daar aangekomen ben ik vrij snel aan de beurd. Even nog wachten op de arts in de ondezoekskamer. Na niet al te lang wachten kwam de arts binnen, hij wist meteen wat het probleem was; littekenweefsel in de knie. Ik vroeg hem of hij het operatieverslag en de beelden bekeken had en of ik mijn broek uit moest trekken zodat hij de knie ook bekijken kon. Het operatieverslag en de beelden vond hij niet interessant. Na aandringen van mijn kant wilde hij uiteindelijk wel even naar mijn knie kijken. Hij bleef echter bij zijn mening, littekenweefsel veroorzaakte de klachten. Ik moest maar een brace laten aanmeten dit zou zorgen voor meer stevigheid. Daarnaast moest ik een bezoek brengen aan een revlidatie arts. Waarom?? Geen idee ik was geheel overdonderd. In de verwijsbrief van de huisarts en het operatieverslag van Kliniek Klein Rosendael, beide stukken, werd gesproken over Posttraumatische Dystrofie. Na een aantal weken moest ik dan bij hem terugkomen. Toch onderweg nog een brace aan laten meten. Thuis gekomen drong het pas goed tot me door. Wat moeten ik hier nu weer mee? Joke, mijn beste vriendin, belde 's avonds wat de arts gezegd had. Haar nichtje, heeft ook Posttraumatische Dystrofie, en loopt hiervoor in het VUmC in Amsterdam. Morgen maar weer de huisarts bellen voor een verwijsbrief en daarna bellen met het VUmC.

De kijkoperatie

Eindelijk was het zover, vandaag hebben ze via een kijkoperatie in mijn knie gekeken. Als voorbereiding thuis mijn knie helemaal kaal geschoren. Ik schrok wel van de kleur, de haartjes verdoezelde de kleur, maar de knie was/is gewoon paars. - Volgens mij niet normaal. Maar wie ben ik. - Om 13.30 uur stond de operatie gepland. Weer vertrokken naar het mooie plaatsje Rozendaal we waren mooi op tijd. Na even gewacht te hebben werd ik door een verpleegkundige opgehaald. Ik werd naar een ruimte gebracht met allemaal lockers. Daar moest ik met omkleden in operatiekleding. Daarna werd ik naar de pre operatieruimte gebracht. Hier werd ik voorbereidt op de operatie. Aangesloten aan een monitor voor hartslag en bloeddruk. Daarna kwam de anesthesist langs voor de ruggeprik. Voor dat ik naar de operatiekamer gebracht werd kwam de arts nog even langs. Tijdens een kort praatje wierp ze een blik op mijn knie. Ze vond dat deze wel erg paars was. Volgens haar lijkt het wel heel erg veel op Posttraumatische Dystrofie. - Nooit van gehoord!!! - We zullen het zo weten zei ze. Even later werd ik de operatiekamer ingereden en moest ik overstappen op de operatietafel. Door middel van een tourniquet werd er voor gezorgd dat er geen bloed meer naar mijn knie kon stromen. Wat een pijnlijk gebeuren! Volgens de operatie assistentes kon dat niet pijnlijk zijn, want door de ruggeprik kon ik niets meer voelen. - Ze zullen het wel het "beste weten". Maar ik voelde het wel degelijk!! - Zodra alles in gereedheid was gebracht kwam de arts binnen. Ze maakte een tweetal sneetjes in mijn knie. - Dat voel ik dus ook. - Gelukkig heb ik enige afleiding ik kon de operatie namelijk volgen op een tv scherm. Tijdens de operatie werd alles door de arts uitgelegd. Haar conclusie was aan het eind van de operatie een knie volgens het boekje. Ze heeft niets gevonden wat de klachten zou kunnen verklaren. De wondjes zijn dichtgeplakt met hechtpleisters. Daarna werd ik naar de recoverroom gerden. Na een half uur hier gelegen te hebben werd ik naar de zaal gebracht. Hier moest ik, comfortabel, liggen wachten tot ik geplast had en dan naar huis. Het duurde, in mijn ogen tenminste, wel lang voordat ik kon plassen. In de tussentijd kwam de arts nog even langs. Haar advies was neem contact op met je huisarts voor een verwijzing naar een arts die verstand heeft van Posttraumatische Dystrofie. Om 18.30 uur had ik eindelijk geplast en mocht ik naar huis. Jammer genoeg heeft de operatie niet gebracht wat ik had gehoopt. Aan de ene kant ben ik wel blij dat mijn knie helemaal in orde is, maar aan de andere kant ben ik nu 4 maanden later nog geen steek wijzer. Op naar de volgende specialist....

Kliniek Klein Rosendael

Ondertussen is het al weer januari 2009 en is het nieuwe jaar 6 dagen oud. Vandaag heb ik een afspraak staan in Kliniek Klein Rosendael in Rozendaal. Om 11.40 uur staat de afspraak. Volgens de routeplanner van de ANWB is het 45 minuten rijden. Omdat we wel op tijd willen zijn voor de afspraak vertrekken we al om 10.30 uur. Aangekomen in Rozendaal, wat is het een prachtig plaatsje, stoppen we voor een kapitale villa. Hier is de privé kliniek gevestigd. Nadat we ons gemeld hebben bij de balie mogen we plaatsnemen in schitterende bibliotheque. Het pand is schitterend gerenoveerd met behoud van alle details. Hoe mooi het ook is daar kom ik niet voor. De arts loopt iets uit met haar afspraken het is al 12.00 uur als ik bij haar binnengeroepen wordt. Haar assitente had de röntgenfoto's en MRI beelden opgevraagd in het St Jansdal, zodat de arts deze meteen kan bekijken en bespreken. Nadat ik mijn verhaal had verteld, vroeg ze mijn broek uit te trekken zodat ze mijn knie kon bekijken. Ze vroeg me mijn knie te buigen. Buiten dat dit zeer pijnlijk is lukt het ook niet. Na mijn knie bevoeld en beklopt te hebben mocht ik mijn broek weer aantrekken. Ondertussen had zij de MRI beelden opgeroepen op haar computer en vroeg ons mee te kijken. Er was een plekje, dit liet ze ons ook zien, wat haar twijfels gaf en hier wilde ze graag middels een arthoscopie (kijkoperatie) in mijn knie kijken. De afspraak hiervoor kon ik bij haar assistente regelen. Zo gezegd zo gedaan. De afspraak werd gemaakt voor woensdag 28 januari. Verder kreeg ik een brochure mee, waarin precies beschreven werd wat ik de dag van de operatie kon verwachten. Jippie eindelijk schot in de zaak. Onderweg uit de auto Henk gebeld en gezegd dat het ondertussen al zo laat is dat het geen zin meer heeft om te komen werken. Morgen weer nieuwe ronde nieuwe kansen.