De kijkoperatie

Eindelijk was het zover, vandaag hebben ze via een kijkoperatie in mijn knie gekeken. Als voorbereiding thuis mijn knie helemaal kaal geschoren. Ik schrok wel van de kleur, de haartjes verdoezelde de kleur, maar de knie was/is gewoon paars. - Volgens mij niet normaal. Maar wie ben ik. - Om 13.30 uur stond de operatie gepland. Weer vertrokken naar het mooie plaatsje Rozendaal we waren mooi op tijd. Na even gewacht te hebben werd ik door een verpleegkundige opgehaald. Ik werd naar een ruimte gebracht met allemaal lockers. Daar moest ik met omkleden in operatiekleding. Daarna werd ik naar de pre operatieruimte gebracht. Hier werd ik voorbereidt op de operatie. Aangesloten aan een monitor voor hartslag en bloeddruk. Daarna kwam de anesthesist langs voor de ruggeprik. Voor dat ik naar de operatiekamer gebracht werd kwam de arts nog even langs. Tijdens een kort praatje wierp ze een blik op mijn knie. Ze vond dat deze wel erg paars was. Volgens haar lijkt het wel heel erg veel op Posttraumatische Dystrofie. - Nooit van gehoord!!! - We zullen het zo weten zei ze. Even later werd ik de operatiekamer ingereden en moest ik overstappen op de operatietafel. Door middel van een tourniquet werd er voor gezorgd dat er geen bloed meer naar mijn knie kon stromen. Wat een pijnlijk gebeuren! Volgens de operatie assistentes kon dat niet pijnlijk zijn, want door de ruggeprik kon ik niets meer voelen. - Ze zullen het wel het "beste weten". Maar ik voelde het wel degelijk!! - Zodra alles in gereedheid was gebracht kwam de arts binnen. Ze maakte een tweetal sneetjes in mijn knie. - Dat voel ik dus ook. - Gelukkig heb ik enige afleiding ik kon de operatie namelijk volgen op een tv scherm. Tijdens de operatie werd alles door de arts uitgelegd. Haar conclusie was aan het eind van de operatie een knie volgens het boekje. Ze heeft niets gevonden wat de klachten zou kunnen verklaren. De wondjes zijn dichtgeplakt met hechtpleisters. Daarna werd ik naar de recoverroom gerden. Na een half uur hier gelegen te hebben werd ik naar de zaal gebracht. Hier moest ik, comfortabel, liggen wachten tot ik geplast had en dan naar huis. Het duurde, in mijn ogen tenminste, wel lang voordat ik kon plassen. In de tussentijd kwam de arts nog even langs. Haar advies was neem contact op met je huisarts voor een verwijzing naar een arts die verstand heeft van Posttraumatische Dystrofie. Om 18.30 uur had ik eindelijk geplast en mocht ik naar huis. Jammer genoeg heeft de operatie niet gebracht wat ik had gehoopt. Aan de ene kant ben ik wel blij dat mijn knie helemaal in orde is, maar aan de andere kant ben ik nu 4 maanden later nog geen steek wijzer. Op naar de volgende specialist....

Kliniek Klein Rosendael

Ondertussen is het al weer januari 2009 en is het nieuwe jaar 6 dagen oud. Vandaag heb ik een afspraak staan in Kliniek Klein Rosendael in Rozendaal. Om 11.40 uur staat de afspraak. Volgens de routeplanner van de ANWB is het 45 minuten rijden. Omdat we wel op tijd willen zijn voor de afspraak vertrekken we al om 10.30 uur. Aangekomen in Rozendaal, wat is het een prachtig plaatsje, stoppen we voor een kapitale villa. Hier is de privé kliniek gevestigd. Nadat we ons gemeld hebben bij de balie mogen we plaatsnemen in schitterende bibliotheque. Het pand is schitterend gerenoveerd met behoud van alle details. Hoe mooi het ook is daar kom ik niet voor. De arts loopt iets uit met haar afspraken het is al 12.00 uur als ik bij haar binnengeroepen wordt. Haar assitente had de röntgenfoto's en MRI beelden opgevraagd in het St Jansdal, zodat de arts deze meteen kan bekijken en bespreken. Nadat ik mijn verhaal had verteld, vroeg ze mijn broek uit te trekken zodat ze mijn knie kon bekijken. Ze vroeg me mijn knie te buigen. Buiten dat dit zeer pijnlijk is lukt het ook niet. Na mijn knie bevoeld en beklopt te hebben mocht ik mijn broek weer aantrekken. Ondertussen had zij de MRI beelden opgeroepen op haar computer en vroeg ons mee te kijken. Er was een plekje, dit liet ze ons ook zien, wat haar twijfels gaf en hier wilde ze graag middels een arthoscopie (kijkoperatie) in mijn knie kijken. De afspraak hiervoor kon ik bij haar assistente regelen. Zo gezegd zo gedaan. De afspraak werd gemaakt voor woensdag 28 januari. Verder kreeg ik een brochure mee, waarin precies beschreven werd wat ik de dag van de operatie kon verwachten. Jippie eindelijk schot in de zaak. Onderweg uit de auto Henk gebeld en gezegd dat het ondertussen al zo laat is dat het geen zin meer heeft om te komen werken. Morgen weer nieuwe ronde nieuwe kansen.